Ο αστεροειδής ήταν στις 13 Ιανουαρίου στο 1/3 της απόστασης που χωρίζει τη Γη από τη Σελήνη και είχε μέγεθος περίπου 10 μέτρα. Εντοπίστηκε μόλις τρία 24ωρα προτού περάσει ξυστά από τον πλανήτη
Κάτω από τα «ραντάρ» της Γης πέρασε πριν από λίγες ημέρες ένας μικρός αστεροειδής. Πλησίασε τον πλανήτη μας σε απόσταση αναπνοής και προκάλεσε μεγάλο πονοκέφαλο στους ειδικούς που έχουν επωμιστεί με την άμυνά μας απέναντι σε τέτοιου είδους εχθρικούς εισβολείς.
O αστεροειδής αυτός ανήκει σε μια ομάδα σωμάτων που χρησιμοποιούν για καμουφλάζ τις ακτίνες του ηλίου, χωρίς να μπορεί κανείς εύκολα να τα διακρίνει. Μόλις απομακρύνθηκε, οι ειδικοί κατάλαβαν ότι το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης που έχουν δημιουργήσει με τη χρήση τηλεσκοπίων διαθέτει πολλά κενά και γι΄ αυτό πρέπει να αναπροσαρμόσουν τη στρατηγική τους.
Το επίγειο τηλεσκόπιο τον εντόπισε μόλις τρία 24ωρα προτού περάσει ξυστά από τη Γη, στις 13 Ιανουαρίου. Προσπέρασε τον πλανήτη μας σε απόσταση όση το 1/3 αυτής που χωρίζει τη Γη από τη Σελήνη. Ο αστεροειδής ονομάζεται 2010 ΑL30, έχει μέγεθος περίπου 10 μέτρα και ακόμη κι αν η τροχιά του τον οδηγούσε κατευθείαν πάνω μας, εικάζεται πως δεν θα προκαλούσε μεγάλη αναστάτωση. Θα είχε εξαερωθεί από την τριβή στην ατμόσφαιρα προτού αγγίξει το έδαφος.
Κρυβόταν.
Η ξαφνική του όμως εμφάνιση στον φακό των τηλεσκοπίων ανησύχησε του ειδικούς γιατί απέδειξε ότι το σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης για τέτοιου είδους καταστάσεις δεν λειτουργεί αρκετά αποτελεσματικά. Ο αστεροειδής βρισκόταν στη γειτονιά μας για περισσότερο από 100 χρόνια, αλλά ακολουθούσε μια περίτεχνη τροχιά γύρω από τον Ήλιο λες και ήθελε να αποφύγει τα ξάγρυπνα βλέμματα των τηλεσκοπίων. Η περιφορά του διαρκούσε 366 μέρες, όση είναι σχεδόν και εκείνη της Γης γύρω από τον Ήλιο. Όμως επειδή η διάμετρός του ήταν μικρή δεν μπορούσε να εντοπιστεί γιατί δεν αντανακλούσε το φως του ηλίου που έπεφτε επάνω του.
Αυτό είναι ίσως και ένα από τα αδύνατα σημεία στο δίχτυ προστασίας που έχουν ρίξει γύρω από τη Γη οι επιστήμονες. Οι αστεροειδείς, που το μέγεθός τους κυμαίνεται από 30 έως 50 μέτρα, δεν είναι εύκολο να ανιχνευτούν επειδή δεν αντανακλούν το ηλιακό φως. Φανερώνονται μόλις φτάσουν πολύ κοντά στη Γη. «Υπάρχουν πολλοί αστεροειδείς που ακολουθούν συγχρονική τροχιά με εκείνη της Γης και για τον λόγο αυτό είναι δύσκολος ο εντοπισμός τους. Κινούνται μαζί με τον πλανήτη μας. Αυτά τα ουράνια σώματα είναι άλλωστε και τα πιο επικίνδυνα», αναφέρει στην επιστημονική επιθεώρηση Νew Scientist ο Άλαν Χάρις, από το Ινστιτούτο Διαστημικών Ερευνών, στο Μπούλντερ του Κολοράντο.
Μικρή απόσταση.
Οι αστεροειδείς αυτοί που βρίσκονται σε μικρή απόσταση από τη Γη, δηλαδή μέχρι 1,5 αστρονομική μονάδα, (μιάμιση φορά την απόσταση Γης- Ηλίου) συγκαταλέγονται στην ομάδα Άτεν και σχηματικά θα λέγαμε ότι διαγράφουν τροχιές περνώντας μπροστά από τη Γη και πίσω από τον Ήλιο. Ο αριθμός τους εκτιμάται ότι μπορεί να ξεπερνά τους 300 και κάποιοι ίσως να προέρχονται από πυρήνες διαλυμένων κομητών. Κάποιοι δε εικάζεται ότι προέρχονται από τη λεγόμενη ζώνη αστεροειδών που βρίσκεται ανάμεσα στους πλανήτες Άρη και Δία και βρέθηκαν τόσο κοντά στη διαστημική μας γειτονιά εξαιτίας της βαρυτικής επίδρασης του Δία, ο οποίος είναι ο μεγαλύτερος πλανήτης του ηλιακού συστήματος με διάμετρο 142.984 χιλιομέτρων, δηλαδή 11 και πλέον φορές μεγαλύτερη από εκείνη της Γης. Η επίδραση που ασκεί ο Δίας πάνω τους είναι, όπως λέγεται, αρκετά επίφοβη, καθώς μπορεί να τους στρέψει προς τον πλανήτη μας.
Καθώς λοιπόν η παρατήρηση των αστεροειδών Άτεν είναι πολύ δύσκολη, ορισμένοι επιστήμονες, όπως ο Τίμοθι Σπαρ από το Κέντρο Πλανητοειδών στο Κέμπριτζ της Μασαχουσέτης, έχουν προτείνει την αποστολή ενός διαστημικού τηλεσκοπίου κοντά στην Αφροδίτη. Το τηλεσκόπιο θα μπορούσε να ξετρυπώσει τις «αόρατες» τροχιές των αστεροειδών, να παρακολουθήσει και να προβλέψει την εξέλιξη της πορείας που ακολουθούν, υποδεικνύοντας τους πιο επικίνδυνους.
ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙεπισημαίνουν ότι ακόμη κι αν η τροχιά του τον οδηγούσε κατευθείαν πάνω μας, εικάζεται πως θα είχε εξαερωθεί από την τριβή στην ατμόσφαιρα προτού αγγίξει το έδαφος
Παραμονεύουν 800.000 «διαστημικές βόμβες»
Ανάμεσα στον Άρη και τον Δία υπάρχουν, σύμφωνα με τους καταλόγους της ΝΑSΑ, περισσότεροι από 800.000 αστεροειδείς που έχουν διάμετρο 50 έως 100 μέτρα. Εκεί βρίσκονται επίσης περισσότεροι από 320.000 αστεροειδείς, με διάμετρο μεγαλύτερη από 100 μέτρα. Στους 2.100 φτάνουν αυτοί που έχουν μέγεθος πάνω από ένα χιλιόμετρο.
Αποτελούνται συνήθως από σίδηρο, νικέλιο, άνθρακα και πυριτικά άλατα. Οι ειδικοί υπολογίζουν ότι κάθε 10.000 χρόνια ένας αστεροειδής με διάμετρο τουλάχιστον 100 μέτρων «χτυπά» τη Γη με ισχύ βόμβας 100 μεγατόνων. Κάθε 100.000 χρόνια ένα αντικείμενο με διάμετρο 1.000 μέτρων πέφτει στον πλανήτη μας και προκαλεί έκρηξη που αντιστοιχεί σε 10 εκατομμύρια βόμβες σαν αυτή της Χιροσίμας. Όταν οι αστεροειδείς με μικρό σχετικά μέγεθος εισέρχονται στη γήινη ατμόσφαιρα, οι ταχύτητές τους κυμαίνονται από 36.000 έως και 250.000 χιλιόμετρα την ώρα. Στη συνέχεια η ταχύτητά τους επιβραδύνεται και μειώνεται σε μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα την ώρα, για να καταλήξουν στην επιφάνεια της Γης με ένα χαρακτηριστικό σάλπισμα.
Οι μεγαλύτερες απειλές για την ανθρωπότητα
Δεν είναι λίγες οι πρόσφατες «επαφές τρίτου τύπου» με τέτοια ουράνια σώματα. Ένας αρκετά μεγάλος μετεωρίτης είχε πέσει στον Νότιο Ειρηνικό Ωκεανό το 1978 και είχε θεωρηθεί ως μία μυστική δοκιμή πυρηνικής βόμβας. Στις 23 Μαρτίου 1989, ένας αστεροειδής περίπου 800 μέτρων προσπέρασε τη Γη σε απόσταση 640.000 χιλιομέτρων. Ένας άλλος, με διάμετρο περίπου 10 μέτρων, μας πλησίασε στις 17 Ιανουαρίου 1991 σε απόσταση 170.000 χιλιομέτρων, που είναι μικρότερη από το ήμισυ της απόστασης Γης- Σελήνης. Το βράδυ της 9ης Οκτωβρίου του 1992, μια φαντασμαγορική μπάλα ουράνιας φωτιάς διέσχισε τον ουρανό πάνω από τις Ανατολικές Ηνωμένες Πολιτείες, καταλήγοντας τελικά στο πορτ-μπαγκάζ ενός αυτοκινήτου, 65 χιλιόμετρα έξω από τη Νέα Υόρκη, με τη μορφή ενός μετεωρίτη 12 κιλών.
Τον Δεκέμβριο του 1994, τέλος, ένας μικρός αστεροειδής προσπέρασε τη Γη σε απόσταση 100.000 χιλιομέτρων.
