500 τραυματίες από τη βροχή μετεωριτών στα Ουράλια

Τουλάχιστον 514 άνθρωποι τραυματίστηκαν- σύμφωνα με νεότερα στοιχεία από το υπουργείο Εσωτερικών της Ρωσίας- μετά την ισχυρή έκρηξη μετεωρίτη που σημειώθηκε στην περιοχή Τσέλιαμπινσκ. Οι περισσότεροι ζήτησαν ιατρική βοήθεια για μικροτραυματισμούς από θραύσματα τζαμιών ενώ 112 εξ αυτών παρέμειναν στο νοσοκομείο. Αναφορές κάνουν λόγο για τέσσερις τραυματίες απευθείας από θραύσματα του μετεωρίτη.

Εικόνα του μετεωρίτη από ερασιτεχνικό βίντεο

  Η Ρωσική Ακαδημία Επιστημών εκτιμά ότι ο μετεωρίτης ήταν βάρους περίπου 10 τόνων και μπήκε στην ατμόσφαιρα της Γης με ταχύτητα τουλάχιστον 54. 000 χιλιομέτρων ανά ώρα ενώ εξερράγη περίπου 30 έως 50 χιλιόμετρα πάνω από το έδαφος.

Από την ισχυρή έκρηξη έσπασαν τζάμια κτιρίων και προκλήθηκε πανικός στους κατοίκους. "Υπήρξε βροχή μετεωριτών, χωρίς να πέσουν κομμάτια τους στη Γη. Ένας μετεωρίτης εξερράγη πάνω από την περιοχή του Τσέλιαμπινσκ” δήλωσε εκπρόσωπος του τοπικού υπουργείου Αντιμετώπισης Καταστροφών στο πρακτορείο Ιντερφαξ για το περιστατικό.

Αυτόπτης μάρτυρας ανέφερε στο Reuters ότι η έκρηξη έγινε ιδιαίτερα αισθητή στο 19ο όροφο κτίριο όπου βρισκόταν στο κέντρο της πόλης ενώ ακούγονταν στην ευρύτερη περιοχή ήχοι από συναγερμούς αυτοκινήτων. Στις επαρχίες Τσέλιαμπινσκ και Σβερντλόβσκ, αυτόπτες μάρτυρες έκαναν λόγο για φλεγόμενα αντικείμενα στον ουρανό.

Ειδικές ομάδες έχουν σπεύσει στο σημείο για να βρουν υπολείμματα του μετεωρίτη που, σύμφωνα με τη διαστημική υπηρεσία της Ρωσίας, ταξίδευε τόσο γρήγορα που ήταν δύσκολο να προβλεφθεί η πορεία του.

Τέτοιου τύπου περιστατικά καταγράφονται σπάνια ωστόσο στη Σιβηρία το 1908 εκτιμάται ότι μετεωρίτης είχε καταστρέψει περιοχή έκτασης 2.000 τετραγωνικών χιλιομέτρων.

Ερασιτεχνικά βίντεο στο youtube αποτυπώνουν σκηνές από το πέρασμα του μετεωρίτη αλλά και τον πανικό που επικράτησε:

  http://www.youtube.com/watch?v=42rJJy4Ooso&feature=player_embedded

Αστεροειδής πλησιάζει σήμερα τη Γη σε απόσταση αναπνοής

Με μέγεθος περίπου μισού ποδοσφαιρικού γηπέδου (διάμετρος 45 μέτρων), ο αστεροειδής «2012 DA14» θα προσπεράσει «παρά τρίχα» τη Γη την Παρασκευή. Συγκεκριμένα, θα πλησιάσει σε απόσταση περίπου 27.520 χιλιομέτρων από τη γήινη επιφάνεια -απόσταση-ρεκόρ για ένα αντικείμενο τέτοιου μεγέθους- με ταχύτητα περίπου 13 χιλιομέτρων το δευτερόλεπτο. Οι ειδικοί πάντως διαβεβαιώνουν ότι δεν πρόκειται να συγκρουστεί με τη Γη.

«2012 DA14» 

Ο αστεροειδής αναμένεται να είναι ορατός από την ανατολική Ευρώπη, την Ασία και την Αυστραλία, όχι όμως χωρίς τη βοήθεια τηλεσκοπίου. Στις 21.00 ώρα Ελλάδας, η NASA θα αρχίσει να μεταδίδει στην ιστοσελίδα της εικόνες από το πέρασμα του αστεροειδούς, από παρατηρητήρια στην Αυστραλία, εφόσον το επιτρέπει ο καιρός.

Ο «2012 DA14» ανακαλύφθηκε πέρυσι από το αστεροσκοπείο La Sagra στη νότια Ισπανία. Όπως τονίζει σε ανακοίνωσή του ο διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, Διονύσης Σιμόπουλος, εάν ο αστεροειδής αυτός συγκρούονταν με τη Γη, η έκρηξή του θα απελευθέρωνε ενέργεια ίση με 2,5 μεγατόνους ΤΝΤ. Σε σύγκριση, η έκρηξη που έγινε πάνω από τον ποταμό Τουνγκούσκα στην Σιβηρία στις 3 Ιουνίου του 1908 είχε ισχύ 3-10 μεγατόνων. Στη σύγκρουση εκείνη περισσότερα από 1.600 τετραγωνικά χιλιόμετρα δάσους ισοπεδώθηκαν, ενώ το κρουστικό κύμα της έκρηξης «ταξίδεψε» γύρω από την υφήλιο δύο τουλάχιστον φορές. Από το μέγεθος της καταστροφής ήταν εμφανές ότι επρόκειτο για μια τεράστια έκρηξη. Παρόλα αυτά δεν υπήρχε ίχνος κρατήρα ή άλλων συντριμμιών. Αυτό οδήγησε τους επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι ο κομήτης πρέπει να είχε εξαερωθεί την στιγμή της έκρηξης.

Η διαδρομή του «2012 DA14»

Υπάρχουν περισσότεροι από ένα εκατομμύριο παρόμοιοι αστεροειδείς που πλησιάζουν τη Γη μας με μέγεθος κάτω των 100 μέτρων, ενώ αρκετές είναι οι συγκρούσεις με τη Γη. Από την Αριζόνα ως τη Σιβηρία και από το Μεξικό έως την Αυστραλία, περίπου 150 κρατήρες από διάφορες συγκρούσεις έχουν βρεθεί στην επιφάνεια του πλανήτη μας.

Ο νεότερος μεγάλος κρατήρας πρόσκρουσης βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη βόρειο Αριζόνα, αναφέρει ο Δ. Σιμόπουλος. Με διάμετρο σχεδόν ενάμισι χιλιόμετρο και βάθος 275 μέτρα, ο κρατήρας Μπάριντζερ, όπως ονομάστηκε, δημιουργήθηκε από τη πτώση ενός μικρού αστεροειδή πριν από 50.000 χρόνια ένα απειροελάχιστο χρονικό διάστημα στα πλαίσια του γεωλογικού χρόνου. Αυτή η βαθιά ουλή στην έρημο της Αριζόνα, σχηματίστηκε ακαριαία, όταν ένα σιδερένιο διαστημικό θραύσμα 70 μέτρων και μάζα αρκετών εκατομμυρίων τόνων και έπεσε πάνω στη Γη με ταχύτητα 40.000 χλμ. την ώρα μετατοπίζοντας εκατομμύρια τόνους πετρωμάτων και αφανίζοντας κάθε είδος ζωής σε ακτίνα αρκετών χιλιομέτρων. Έχοντας διατηρήσει σχεδόν ανέπαφα τα χαρακτηριστικά του, χάρη στο άνυδρο κλίμα της ερήμου, ο κρατήρας αυτός είναι ο καλύτερα διατηρημένος κρατήρας που έχει βρεθεί μέχρι τώρα στη Γη.

Ο κρατήρας Μπάριντζερ, στις ΗΠΑ.

Όπως επισημαίνει ο διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, η γήινη ατμόσφαιρα μπορεί να μας προστατέψει αρκετά από την εισβολή αντικειμένων με διάμετρο μέχρι 50 μέτρα, όμως υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες αντικείμενα με μεγαλύτερη διάμετρο που διασχίζουν την τροχιά της Γης. Γι’ αυτό και διάφορες διαστημικές υπηρεσίες και ερευνητικά κέντρα σε όλο τον κόσμο σαρώνουν συστηματικά τον έναστρο ουρανό σε μια προσπάθεια να εντοπίσουν όλα εκείνα τα «επικίνδυνα» ουράνια σώματα και να υπολογίσουν την τροχιά τους, προκειμένου να καταγράψουν εκείνα που θα αποτελέσουν κίνδυνο για το μέλλον.

Το ερώτημα δεν είναι τόσο εάν θα χτυπηθεί στο μέλλον η Γη από κάποιον αστεροειδή, αλλά πότε, τονίζει, προσθέτοντας ότι αρκετά σενάρια  έχουν προταθεί μέχρι σήμερα από τους επιστήμονες σχετικά με το τι μπορούμε να κάνουμε προκειμένου να εμποδίσουμε την καταστροφή.

Σύμφωνα με ορισμένους, η παρουσία και μόνο μιας διαστημοσυσκευής σε τροχιά γύρω από κάποιον επικίνδυνο αστεροειδή αρκεί, αφού η βαρυτική της έλξη, αν και ελάχιστη, θα είναι ικανή σε βάθος χρόνου να μεταβάλλει την τροχιά του, ακριβώς όσο χρειάζεται. Άλλες, εξίσου «ήπιες» μέθοδοι μεταβολής της τροχιάς ενός αστεροειδούς περιλαμβάνουν το χρωματισμό της επιφάνειάς του με ειδική ανακλαστική ή απορροφητική μπογιά προκειμένου να μεταβάλλουν την πίεση της προσπίπτουσας ακτινοβολίας του Ήλιου, ή ακόμη και τη χρήση ειδικών κατόπτρων, τα οποία, εστιάζοντας τις ακτίνες του Ήλιου πάνω στον αστεροειδή, θα «ατμοποιήσουν» κάποια ποσότητα από την ύλη του. Πιο βίαιες μέθοδοι αναχαίτισης ενός αστεροειδούς περιλαμβάνουν τη χρήση πυρηνικών βομβών, με τον κίνδυνο βέβαια να τον διαμελίσουν σε πολλά μικρότερα κομμάτια, τα οποία θα βομβάρδιζαν τον πλανήτη μας με εξίσου καταστροφικά αποτελέσματα.