Στην Ινδία ο μεγαλύτερος κρατήρας της Γης;

Μια μυστηριώδης υποθαλάσσια λεκάνη στα ανοιχτά των ακτών της Ινδίας είναι πιθανότατα ο μεγαλύτερος κρατήρας που έχει ποτέ υπάρξει στη Γη από πτώση ουράνιου σώματος, πολύ μεγαλύτερος από τον κρατήρα στο Γιουκατάν του Μεξικού. Και αν οι επιστήμονες που τον ανακάλυψαν έχουν δίκιο, τότε ίσως είναι υπεύθυνος για την μαζική εξαφάνιση των δεινοσαύρων πριν 65 εκατ. χρόνια. Η ανακάλυψη έγινε από ομάδα ερευνητών υπό τον ινδικής καταγωγής επιστήμονα Σανκάρ Τσατερτζί του Τεχνολογικού Πανεπιστημίου του Τέξας των ΗΠΑ και πρόκειται να παρουσιαστεί, αυτό το μήνα, στο ετήσιο συνέδριο της Γεωλογικής Εταιρίας της Αμερικής, όπως ανακοίνωσε η τελευταία. Η τεραστίων διαστάσεων βυθισμένη λεκάνη Σίβα (που, σημαδιακά, φέρει το όνομα του ινδικού θεού της καταστροφής) βρίσκεται στη δυτική ακτή της χώρας και αποτελεί αντικείμενο έντονης εκμετάλλευσης για άντληση πετρελαίου και αερίου. Ορισμένοι κρατήρες είναι ανάμεσα στις πιο παραγωγικές τοποθεσίες άντλησης υδρογονανθράκων στη Γη. «Πρόκειται για τον μεγαλύτερο γνωστό κρατήρα στον πλανήτη μας», δήλωσε ο Τσατερτζί, που εκτιμά ότι δημιουργήθηκε από την πτώση ενός τεράστιου ουράνιου σώματος με διάμετρο γύρω στα 40 χλμ. Συγκριτικά, το ουράνιο αντικείμενο που έπεσε στην χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού και μέχρι σήμερα θεωρείται ως η πιθανότερη αιτία για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων, εκτιμάται ότι είχε διάμετρο μόλις οκτώ έως δέκα χιλιομέτρων. Σύμφωνα με τις νέες εκτιμήσεις των ερευνητών, η πτώση του ουράνιου σώματος στην Ινδία είχε κατακλυσμικές συνέπειες. Εξαέρωσε τον φλοιό της Γης στο σημείο της σύγκρουσης, αφήνοντας μόνο καυτό υλικό από τον εσωτερικό μανδύα του πλανήτη.Είναι επίσης πιθανό ότι η πρόσκρουση επιδείνωσε τις διαδοχικές ηφαιστειακές εκρήξεις στην περιοχή του Ντεκάν, ενώ εκτιμάται ότι οδήγησε στην αποκοπή των Σεϊχελλών από την Ινδική τεκτονική πλάκα, με συνέπεια τα νησιά να κατευθυνθούν πλέον προς την Αφρική. Οι σημερινές γεωλογικές ενδείξεις παραπέμπουν σε δραματικά γεγονότα, κατά τους ερευνητές. Ο εξωτερικός δακτύλιος του κρατήρα Σίβα έχει διάμετρο περίπου 500 χλμ. και ένα μεγάλο μέρος του βρίσκεται βυθισμένος κάτω από την ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα της δυτικής Ινδίας. Όπου όμως είναι ορατός, ο κρατήρας είναι διάσπαρτος από ψηλούς γκρεμούς, ενεργά ρήγματα και καυτές πηγές. Η πρόσκρουση φαίνεται να κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος από το πάχους 50 περίπου χλμ. στρώμα γρανίτη στη δυτική ακτή της Ινδίας. Οι επιστήμονες σχεδιάζουν πρόσθετες έρευνες στο βυθό του βυθισμένου κρατήρα για να βρουν πιθανά ίχνη μετάλλων και άλλων στοιχείων (όπως το ιρίδιο που συνήθως αφήνουν ως «αποτύπωμα» οι αστεροειδείς) για να επιβεβαιώσουν την θεωρία τους.
Πηγή: Εφημερίδα ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ